Laila en Cem zijn de trotse ouders van hun zoon, Amir, die vier maanden oud is. Sinds de geboorte van Amir hebben Laila en Cem van alles geprobeerd om hem rustig te laten inslapen en doorslapen, maar niets leek te helpen. Amir heeft de gewoonte om vaak wakker te worden, en hoewel de arts hen verzekerde dat Amir fysiek gezond is, voelden ze zich machteloos. Ze hebben zelfs geprobeerd hem te laten huilen in zijn bedje, in de hoop dat hij uiteindelijk zelf zou leren slapen. Maar elke keer wanneer Amir bleef huilen, voelde Laila haar hart breken.
Laila en Cem voelden zich verloren en besloten om hulp te zoeken. Dit was een grote stap voor hun. Tijdens ons eerste gesprek konden ze hun verhaal doen zonder tijdsdruk. Samen verkenden we de situatie, zowel vanuit Amir’s perspectief als vanuit hun rol als ouders. In lijn met het gedachtegoed van Infant Mental Health (IMH) zochten we naar de dieperliggende oorzaak – niet alleen voor Amir, maar ook voor Laila en Cem zelf. Waar zit het ‘pijnpunt’ in de relatie en welke gevoelens spelen hier een rol? Door deze gevoelens te benoemen en te accepteren, ontstaat vaak al een gevoel van verlichting.
Terwijl Amir op een speelmat in de kamer lag, luisterden we naar het verhaal van Laila en Cem en gaven woorden aan hun ervaringen. “Ik merk dat het jullie zwaar valt en dat jullie soms machteloos voelen,” zei ik. “Ik zie hoe jullie samen zoeken naar een aanpak die bij jullie past en hoe graag jullie Amir willen helpen.” Ondertussen spraken we Amir liefdevol toe en betrokken hem bij het gesprek: “Je ouders hebben het moeilijk en voelen zich soms onmachtig, maar ze zijn ontzettend liefdevolle en zorgzame ouders. Jij doet je best om hier rustig te spelen, en straks zul je heerlijk slapen wanneer je moeder je met liefde naar bed brengt.” Op deze manier hielpen we Laila en Cem om hun emoties en zorgen op een liefdevolle en positieve manier te verbinden met Amir, wat hen meteen rust gaf.
Daarna gingen we praktisch verder. Laila kon vrijuit praten over hoe zij deze slapeloze momenten als moeder ervaart. Wat dacht ze in zulke momenten? Wat voelde ze? En hoe moeilijk vond ze het om kalm te blijven? Samen bespraken we haalbare stappen om ontspannen te blijven en wat haar daarin zou kunnen helpen. Het was fijn voor haar om concrete tools te hebben, en Cem voelde zich gesterkt om haar te ondersteunen. Zo kregen ze niet alleen tips voor Amir, maar ook handvatten om als ouders samen te werken en elkaar te steunen.
Kort daarna merkte Laila al een verschil. De rust en het vertrouwen dat zij en Cem in zichzelf vonden, werkten door naar Amir. Hij begon beter in slaap te vallen, zonder dat ze zelf nog spanning of frustratie voelden. Laila en Cem voelden zich als ouders sterker en ervoeren de band met Amir als positiever en dieper.
Dit korte, krachtige gesprek gaf Laila en Cem niet alleen handvatten om het slaapprobleem van Amir aan te pakken, maar bracht hen ook dichter bij elkaar als ouders. Ze voelden zich gezien, gehoord en versterkt in hun ouderrol. Voor intermediairs en verwijzers is dit een helder voorbeeld van het soort casussen dat wij behandelen: ouders die vastlopen in de interactie met hun kind, waarbij de focus ligt op zowel de emotionele band met het kind als op het versterken van hun eigen veerkracht als ouder.
